Kamień mistyków Labradoryt - wszystko o narodzinach kamienia, jego nierealnej historii, magicznych właściwościach

Labradoryt to skała, której głównym minerałem jest labradoryt. Opalizujący kamień znajduje się na Uralu, w Finlandii i na Ukrainie. W skałach magmowych minerał składa się z ciągłej gruboziarnistej masy, opalizującej w słońcu. Dlatego w Finlandii i Niemczech jubilerzy nazywają to „spektrolitem” - „kamienną tęczą”.

Najważniejsze jest właściwe posunięcie marketingowe

Chociaż o pochodzeniu labradorytu (jak o diamentach, rubinach i szafirach) nie ma pieśni i legend, to powiedzenie „wszystko nowe, jest dobrze zapomniane stare” idealnie do niego pasuje.

W IX-XI wieku. po chrzcie Rusi kościoły zdobiono labradorytem. Zachowała się mozaika ołtarza cerkwi Dziesięciny w Kijowie (lata budowy 991-996). Kamień pochodził z miejscowego depozytu. Traktowali go jak zwykłą twarz.

Udekorował także grób księcia Mścisława (1178). Wyroby wykonane z labradorytu wciąż spotyka się w Karpatach (ich wiek to ponad 10 wieków!).

Kupcy przywieźli minerał do Europy ze wschodu, nazywając go „tavusi” (po persku oznacza to „paw”). Gra światła w labradorycie jest podobna do opalizującego upierzenia na głowie królewskiego ptaka.

Labradoryt otrzymał swoją współczesną nazwę od miejsca odkrycia w Ameryce Północnej, na półwyspie Labrador.

Morawscy misjonarze nie przegapili swojego zysku: zaczęli dostarczać labradory do Europy (1775).

Kamień został praktycznie zapomniany - po XII wieku. prawie nigdy nie używany. Tutaj na rynku pojawia się „nowy” niebiesko-perłowy kamień. Najpierw modne są wazony i tabakiery, a po 100 latach fashionistki w Londynie i Paryżu ozdabiają się broszką lub pierścionkiem z labradora.

W 1781 r. w pobliżu Petersburga odkryto złoża labradorytu. Żądanie zmusiło do przypomnienia sobie zapomnianych złóż Wołynia. Mimo to bardziej opłaca się dostarczać minerał do Europy z Imperium Rosyjskiego niż transportować go drogą morską.

Pałac San Donato we Włoszech, sobór św. Włodzimierza w Kijowie, sobór w Żytomierzu na Wołyniu... A także blaty, szkatułki, ramy luster, kominki - przedmiot dumy i chluby bogatych mieszkańców Wiednia, Paryża , Krakowa i Pragi. Rozważne umysły „ludzi biznesu” szybko zdały sobie sprawę: jak właściwie przekazać społeczeństwu ekskluzywność labradorytu.

Narodziny kamienia

Kiedy wydobywa się labradoryt, „oczy” rzucają się w oczy, rzucając błękit, zieleń, a nawet malinę ze złotą poświatą. To jest najcenniejsza rzecz w kamieniu. To właśnie przyciąga mistyków minerału.

Labradoryt to skała magmowa. Temperatura i plastyczność magmy są bardzo wysokie. Atomy glinu, tlenu i krzemu grupują się, tworząc kryształy-zarodki o ażurowej oprawie. Potem dołączają do nich potas, stront, rubid, żelazo...

Temperatura spada, a zewnętrzna warstwa „bryły” również się ochładza - ale wewnątrz rozpada się na najcieńsze płytki. Okazuje się, że jest to test warstwowy. Wiele, wiele warstw. Światło odbija się kilkakrotnie, powracając do widza jako opalizujący kwiatostan. Taka gra kolorów nazywana była nawet iryzacją (od bogini tęczy Iridy).

Opis fizykochemiczny

Labradoryt - skaleń sodowo-wapniowy, plagioklaz nr 50-70 (anortozyt).

Na pewno nie krzemian (który jest solą kwasów krzemowych). Takie informacje, chodzące po sieci, są błędne.

Kolor kamienia jest od ciemnoszarego do szaro-czarnego, czasem ciemnoniebieskiego.

Iryzacja, właściwości:

Odpływ

• „kocie oko” (grenlandzki, złoża wyspy św. Pawła);
• „pawie pióro” (indyjski).

Właściwości labradorytu - szklisty połysk (do metalicznych) i opalizacja - dyktują jubilerom rodzaj szlifu. To jest kaboszon: podstawa jest okrągła, owalna lub kropla, ale powierzchnia jest idealnie gładka.

Właściwości fizyczne minerału:

• twardość - 6 - 6,5;
• gęstość 2,7;
• biała kreska (ślad pozostawiony przez minerał wytarty na nieszkliwionej powierzchni porcelany);
• dekolt idealny w 2 kierunkach (łatwo się rozdziela przy uderzeniu)

Główne depozyty:

• największy na półkuli zachodniej - Labrador (Kanada);
• w Europie - Norwegia, Szwecja, Finlandia, Ukraina;
• Jakucja (FR);
• Autralia (odmiana półprzezroczysta);
• Chiny.

Chociaż labradoryt należy do skaleni, jest odrębną skałą. Labradoryt granitowy nie jest macierzystym, nie jest głównym źródłem (jak dla innego skalenia - amazonitu). Ale w granicie występują wtrącenia mineralne (do 36%).

Nigdzie nie ma magii

Magiczne właściwości labradorytu opierają się na działaniu hipnotycznym. Jeśli spojrzysz w środek kamienia:

• obce myśli znikają;
• „wewnętrzny krytyk” jest wyłączony;
• w stanie skupić się na tym, co najważniejsze.

Ludzie, którzy nie wiedzą, jak stale kontrolować swoją świadomość, pogrążają się w hipnotycznym śnie. Zwolennicy praktyk magicznych w tym momencie zwiększają przepływ energii, otrzymują odpowiedź na pytanie, wiedzę. Lub widzą zdjęcie z wydarzenia.

To prawda, że ​​kamień do takich praktyk potrzebuje dużego, w kształcie kuli, o idealnie gładkim, lustrzanym połysku. Ale wisiorek z labradorytem może oczarować i uspokoić osobę.

Niektórzy, zaglądając do labradorytu, spodziewają się objawienia ducha. Niestety, aby komunikować się z innym światem, potrzebne są duże rezerwy mocy osobistej i specjalne praktyki.

Piramida labradorytowa lub pręt zaostrzony na jednym końcu jest używany w medytacji i świadomym śnieniu.

Dla kogo labradoryt?

Biżuterię lub biżuterię z labradorytem należy kupować dla siebie. Tylko wtedy, jeśli patrząc na zdjęcie labradorytu lub patrząc na biżuterię w sklepie, doznajesz niezrozumiałej sympatii lub pożądania.

Minerał jest indywidualistą. Kocha tylko jednego właściciela, owija się w kokon swoją aurą. I tylko w tym przypadku pozytywnie wpływa na wydarzenia. Nie pozwól emocjom przejąć władzy.

Astrologowie polecają ten minerał znakom wodnym i powietrznym. Kamień jest idealny dla skorpionów - wrodzeni mistycy wydają się być stworzeni do magii.

Wniosek

Labradoryt, jako kamień ozdobny i licowy, do dziś cieszy się dużym uznaniem. Blaty z litego kamienia do kuchni i łazienki, figurki, szkatułki, wazony, zestawy do pisania wyglądają na drogie i solidne.

Oryginalne są komplety biżuterii wykonane z labradorytu. Podkreśl wyjątkowość właściciela. Po prostu obchodź się z kamieniem ze względu na jego kruchość, należy obchodzić się z nim ostrożnie.

Zdjęcie kamienia Labradoryt